Szukając szczęścia.

Prolog 

- Już Cię nie kocham...
Dziewczyna myślała, że się przesłyszała. Jej ręce, splecione na jego szyi same się rozwiązały, a źrenice zrobiły się małe. Odsunęła się od niego i usiadła sztywno trochę dalej.
- Po prostu to uczucie we mnie wygasło, rozumiesz?
- A-ale jak to? - Pytała przestraszona.
- Tamta impreza, ta ostatnia, na której byłem...
Zaczęła wszystko rozumieć. Wszystko się rozjaśniło, a słowa wydobywające się z jego ust zaciskały jej gardło niczym gruba lina, lecz on mówił dalej.
- Była tam taka dziewczyna... - Wyciszył na chwilę głos, spoglądając ukradkiem w oczy brunetki - Był... był alkohol, kilku kumpli, więc postanowiłem się zabawić... Wiesz, jak to jest, nie panujesz nad sobą...
- Chcesz mi powiedzieć, że... - Zaczęła dramatycznie, lecz on wstał gwałtownie.
- Przysięgam ci nie wiem jak to się stało! Podeszła do mnie, zbliżyliśmy się do siebie, potem... Po prostu nie wiem jak do tego doszło!
- Nienawidzę cię - Odparła w końcu.
- Co?
- Nienawidzę cię, wynoś się stąd.
- Ale spróbuj zrozumieć...
- Nie chcę cię tu więcej widzieć, spadaj, rozumiesz?! Znikaj z mojego życia, wynoś się, wynoś się, wynoś się! - Szarpała go za koszulę, popychała i uderzała go pięściami w klatkę piersiową, a z jej oczu płynęły łzy - Weź swoje rzeczy, wszystkie te twoje tandetne i sztuczne uczucia, te czułe słówka, nic nie znaczące, skasuj mój numer i wynoś się z mojego życia!!! Rozumiesz?! Nie chcę mieć z tobą nic wspólnego! Zniszczyłeś wszystkie moje marzenia!!! - Krzyczała jak opętana.
- Jak chcesz! - Wyrwał się i poprawił koszulę - Będziesz jeszcze tego żałowała! - Dodał patrząc na jej skuloną postać - Suka...
Drzwi zamknięto z łomotem. Zapadła głucha cisza. Bolesna i przeszywająca ludzkie serca cisza. Zdawało jej się, że świat się zatrzymał, że to wszystko co budowała z nim przez te 2 lata, było na marne. Każdy kąt stał się dla niej obcy, poczuła się, jak najgorsza osoba na świecie. Poczuła, że nikt nie jest jej wstanie zrozumieć.